Goedemiddag? Ochtend? Avond? Nacht?
Je weet het niet, want overal is het donker om je heen. Donker, en vooral doodstil. Er klinkt geen enkel geluid dan dat van je eigen ademhaling. Het is warm en ietwat klam, het lijkt zelfs steeds warmer te worden.
Waar ben je toch?
Voorzichtig tast je om je heen; de wanden zijn zacht en bobbelig en laten zo een meter ruimte. De zoldering, al even zacht, zit vlak boven je hoofd.
Met bonzend hart begin je je af te vragen of er ook ergens een lichtknop zit, of nog beter: een deurknop!
Dan begint er een stem te spreken. Een stem die van alle kanten lijkt te komen, zo luid en helder klinkt ze in de doodstille ruimte! De spreekster vertelt, en verhaalt van duizend dingen. Ze spreekt in een gloednieuwe microfoon en drukt zo nu en dan zachtjes op het toetsenbord.
Het is middernacht en ik zit in mijn geluidsdichte studio, waar niemand me hoort en ik niemand kan horen.
Wees gerust: boven in het hoekje zit de haak waarmee je de deur kunt openen.
Op 7 september 2013 begon mijn oom (www.zenvolzingen.nl en ‘Www.RaEnGaya.nl) aan de bouw van deze studio. Tussen de panelen van de wanden zit glaswol, om het geluid van binnen naar buiten te dempen, en aan de binnenwanden zit het welbekende isolatiemateriaal dat, behalve de acoustiek, ook het geluid naar twee kanten dempt. Hij is groot genoeg om comfortabel achter een tafeltje te zitten waarop een microfoon staat vastgeschroefd, en er is zelfs ruimte om nog wat rommel te laten slingeren. Geluidskaart, toetsenbord, paar dozen…
De studio staat op wieltjes, net hoog genoeg om er een geruisloze laptop onder te verstoppen. En genoeg ruimte erbovenop om er vanalles op kwijt te kunnen. Wat een ding!
Maar het mooiste is natuurlijk die massieve deur. Je trekt hem dicht en bent compleet weg van de wereld…
Peter heeft, zeg maar gerust, dag en nacht gewerkt, gezaagd, geschroefd, gesjouwd, gehoest (dat was dus het glaswol…), gemeten, berekend, getimmerd en geplakt. Soms mocht ik ook even helpen, bijvoorbeeld door tegenkracht te geven als hij aan het schroeven was, en door te helpen het hele gevaarte op zijn rug te draaien. En natuurlijk de typische klusjes als koffie brengen, eten maken en hem helemaal platknuffelen!
Op het einde kreeg mijn oom ook nog wat bijstand van mijn oud-leraar muziek, die net als hij erg handig was en beschikte over een groot technisch inzicht en een creatieve geest.
En nu staat de studio daar al jaren, stoer en stevig.
En wat daarbinnen allemaal gebeurt? Dat weet lekker niemand, tot de hele luisterfilm is ingelezen en van geluid en muziek voorzien.
Nog even, en je hoort het zelf!