Red de Roland! (een terugblik)

Sinds een week is één van mijn verloren zonen terug, en wel de Roland Fantom x8. Waar hij heeft uitgehangen en waarom?
Hier een kleine terugblik:

Red de Roland!

Red hem van mij die erbij zit te eten en te drinken, waardoor hij nu helemaal verroest is… Het arme ding. Mijn Yamaha kijkt me verwijtend aan. “Hoe kun je mijn broer dit nou aandoen?” vraagt hij.
“Welke broer?” vragen mijn voetpedaal en nieuwe standaard, want die hebben hem nog nooit gezien.
“De Roland is een heel, heel mooi instrument,” begin ik te vertellen. “Ik heb hem in 2009 gekocht en toen was hij…”
“Als je hem zo mooi vindt, waarom heb je hem dan gesloopt?” vraagt de Imac streng.
Kijk, als mijn PC zo streng praat haal ik er mijn schouders over op. We kennen elkaar al jaren. Maar de Imac en ik moeten elkaar nog een beetje leren kennen (ik jou niet, zegt de Imac, je Iphone heeft me alles over jou verteld) dus ik weet soms nog niet hoe ik zijn intonatie moet interpreteren. En dus kijk ik beschaamd omlaag en begin mijn verhaal nog eens.
“De Roland is een heel mooi instrument, dat helaas door mijn toedoen nu bij dokter Da Capo zit, in Nietap , vlakbij Leek. Daar maken ze hem schoon, zetten er een nieuw klavier in en vervangen een paar knopjes, maar die had ik niet gesloopt hoor, echt niet! Die waren al zo toen ik hem kocht als demo, ik zweer!”
“No swearing,” zegt Microsoft word, die ik tegenwoordig in het Engels gebruik en niet zo houdt van stopwoordjes. Ik beloof niet meer te zweren en vertel verder; over de liefde op het eerste gezicht, toen ik hem in 2007 al zag staan, bekrast en sterk en prachtig, over hoe een vriend en ik hem in 2009 samen naar huis sleepten en hoe hij jarenlang op bureaus en gammele standaarden gestaan heeft. Het voetpedaal en de nieuwe standaard luisteren ademloos.
“Wanneer komt hij terug?” vraagt de nieuwe standaard.
“Vandaag of morgen, hoop ik,” antwoord ik en start mijn computer op. “Wij zullen afwachten. En terwijl we dat doen, zal ik jullie laten horen wat de Roland mij heeft helpen maken!”
Iedereen valt stil. Zelfs de Imac start op met zijn vrolijke muziekje, en de laptop laat zijn Windows 95-prelude horen, die ik zelf heb ingesteld. Allen luisteren naar Roland’s muziekje.
Kom gauw terug, Roland. We wachten met smart op je!

Plaats een reactie